SORUMLULUKLARDAN BİR SORUMLULUK: OKUMAK
Okuyalım!
Önce içimizdeki nefsin bitmek tükenmek bilmez heves ve ihtiraslarına meydan okuyalım. Sonra dışımızdaki düşmanların canına okuyalım. Hatta Gün gelsin kainatı okuyalım çiğdemlerin arasında yahut bir nehir kıyısında. Ve Gün gelsin gözlerde saklananları bile okuyup derman olalım.
her ne vesileyle olursa olsun okuyalım.
Ve okumayı yaparken onun bir âdabı olduğunu bilerek ve bu edebi terk etmeden okuyalım. Dimağlarımıza ahlak ile ilgili tüm düsturları yerleştirerek , kalbimizin tik tak diye atan sesini hakikat , ahlak diye atan sese çevirerek , damarlarımızdaki kanı edebin ahengiyle ahenklendirerek ve eylem haline gelerek okumaktır bu "sorumluluğun" adabı.
Kainatın derinliklerinde Seyre dalmışken dilden bir şükrün dökülebilmesidir edebi.
Gözlere samimiyetle bakabilmektir edebi.
....
Evet,bence okumak tam anlamıyla sorumluluktur. Kişinin kendine, ehline, toplumuna ve Rabbine.
Adımızın güven , adımımızın edep , vardığımız sonucun hep hakikat dairesinde kalması için çabalamak da bu işin adabıdır/özüdür zannımca.
Biz böyle okuyalım ve Evlatlarımızı böyle yetiştirebilelim. Çünkü bu güce karşı koyabilecek bir güç yok, eğer bir şeylere olumlu tesir etmek istiyorsak. Eğer ümidinizin temelleri olsun istiyorsak, eğer bir faydamız olsun istiyorsak, ''yazıklar olsun!..'' minvalinde sözlerden başka bir eylemde bulunmak istersek bu yaşananlara...
Dünyayı değiştirmekten bahsediyoruz. Elimizde güç olsa dünyayı daha güzel yapacağımızdan bahsediyoruz. Ama bunları söylerken diğerlerine karşı sımsıkı yumruk yaptığımız ellerimiz beni korkutuyor. Düşman belledikleri de kim?!
Değişmeden değiştirmekten bahsediyoruz. Endişeleniyorum. Ahlakı kazanmadan dünyayı daha güzel bir yer yapma hayali kuruyoruz. Kendi sorumluluklarımızı unutup daha büyük sorumluluklara göz dikiyoruz. Bunlara yeltenirken de içinde tam şekillenmemiş , kulaktan duyma düşünceleri hep nefretle besliyoruz. Nefretle,intikamla beslenen düşüncelerden iyilik gelmez sanıyorum. Güzelleştirmekle nefret aynı kapta olamaz. Bunlar aynı hedefte birleşir mi hiç ?
Sorumluluğunu kavramayan, insanlara sorumluluklarına sahip çıkmayı öğütlemeyen sistem/düşünme tarzı dünya düzeni kurmaktan , bir şehri kâmil düzene getirmekten bahsedemez , etmemeli.
Diyorum ya size okuyun, okuyalım! Bu sorumluluğumuzu yerine getirmekle özümüze kavuşalım.
Hayır ehli, erdemli bir toplum olmaya kendimize bu hayrı yaparak başlamamız duasıyla...
Yorumlar
Yorum Gönder