HİKAYELER DE OLMASA
Yaşanmış hikayelerin insanlara tesiri daha büyüktür. hep şikayet ederiz ya "bana kuru kuru nasihat edip duruyorsun!"diye.
Bu nasihat bölümleri büyüklerimiz tarafından bize iyi niyetle yapılıyor, bunu unutmamak lazım. Ama bu zamanlarda onları dinlemek bazen sıkıcı yahut beyhude gibi gelebiliyor. ''Gençlik işte!'' mi desek bilemedim. Ama bizim buna ihtiyacımız var. Bak böyle deyince de sıkıcı oldu. Ama hikayeler çoğumuzun dikkatini çekmiştir. Şöyle yap, böyle yap demektense ; güzel gözlü bir çocuk vardı, bir vardı bir yoktu o güzel gözlünün sevmekte üstüne yoktu. o çocuğun adı Ferhat'tı... deyince bir merak uyandırmakla birlikte bir hayal dünyasına buyur ediyor insanı bu büyülü dakikalar. Ayrıca kaşımızdaki insana onu yargılamadan onun için bir şeyler yapmış olabilmenin inceliğini de yaşamış oluruz hikayelerle.
İŞTE bu yüzden çok yaşasın hikayeler.
Ve hikayelerimiz vesilesiyle onların ardından -biraz da merhametle-şöyle diyebilelim isterim:
Gönülleri hoş olsun sevenlerin
yolları uzun upuzun olmasın, gözler yollara mıhlanıp kalmasın
umutlar umuduna kavuşsun.
Bahçıvanlar güllerle bezeli bahçelerde gönülleri hoş yaşamaya devam etsin.
İyiler, iyilerle karşılaşsın
kötülüğe merhametle cevap vermeye devam etsinler.
Dostlukları candan olanları hep candan insanlar bulsun.
Bir sedâya ömür vermek için nefes alıp verenler o sesle mutlu yaşayabilsin.
Bir gülüşü görmek için halden hale girmek zorunda kalıp bundan gocunmayanlar hep gülsünler.
Bir tutam çiçeğe,
bir çift göze,
bir gülüşe, bir sese sevdayla bağlanmakla gurur duymak herkese nasip olsun.
Arayanlar aradıklarıynı bulsun.
İşte böyle diyelim. Gün olsun adsız bir kahramanın derdiyle dertlenen kalbimiz, sevinciyle şenlensin.
...
Görmediklerimizin, bilmediklerimizin ve heveslerimizin peşinden koşarken gerçeği, sevgiyi kaybetmeden farkına varabilelim diye Hep var olsun hikayeler ve nasihatler.
Ve her evde bir hikaye anlatıcısı olsun.
(Olur olur neden olmasın.)
Bu nasihat bölümleri büyüklerimiz tarafından bize iyi niyetle yapılıyor, bunu unutmamak lazım. Ama bu zamanlarda onları dinlemek bazen sıkıcı yahut beyhude gibi gelebiliyor. ''Gençlik işte!'' mi desek bilemedim. Ama bizim buna ihtiyacımız var. Bak böyle deyince de sıkıcı oldu. Ama hikayeler çoğumuzun dikkatini çekmiştir. Şöyle yap, böyle yap demektense ; güzel gözlü bir çocuk vardı, bir vardı bir yoktu o güzel gözlünün sevmekte üstüne yoktu. o çocuğun adı Ferhat'tı... deyince bir merak uyandırmakla birlikte bir hayal dünyasına buyur ediyor insanı bu büyülü dakikalar. Ayrıca kaşımızdaki insana onu yargılamadan onun için bir şeyler yapmış olabilmenin inceliğini de yaşamış oluruz hikayelerle.
İŞTE bu yüzden çok yaşasın hikayeler.
Ve hikayelerimiz vesilesiyle onların ardından -biraz da merhametle-şöyle diyebilelim isterim:
Gönülleri hoş olsun sevenlerin
yolları uzun upuzun olmasın, gözler yollara mıhlanıp kalmasın
umutlar umuduna kavuşsun.
Bahçıvanlar güllerle bezeli bahçelerde gönülleri hoş yaşamaya devam etsin.
İyiler, iyilerle karşılaşsın
kötülüğe merhametle cevap vermeye devam etsinler.
Dostlukları candan olanları hep candan insanlar bulsun.
Bir sedâya ömür vermek için nefes alıp verenler o sesle mutlu yaşayabilsin.
Bir gülüşü görmek için halden hale girmek zorunda kalıp bundan gocunmayanlar hep gülsünler.
Bir tutam çiçeğe,
bir çift göze,
bir gülüşe, bir sese sevdayla bağlanmakla gurur duymak herkese nasip olsun.
Arayanlar aradıklarıynı bulsun.
İşte böyle diyelim. Gün olsun adsız bir kahramanın derdiyle dertlenen kalbimiz, sevinciyle şenlensin.
...
Görmediklerimizin, bilmediklerimizin ve heveslerimizin peşinden koşarken gerçeği, sevgiyi kaybetmeden farkına varabilelim diye Hep var olsun hikayeler ve nasihatler.
Ve her evde bir hikaye anlatıcısı olsun.
(Olur olur neden olmasın.)
Yorumlar
Yorum Gönder